Alle berichten van Marije

Gelezen op Nu.nl: Bariatrische chirurgie verlaagt kans op baarmoederkanker

Onderstaand artikel las ik op Nu.nl, nadat ik er via Twitter op werd gewezen:

Dat schrijven onderzoekers van de San Diego School of Medicine in de aprileditie vanGynecologic Oncology.

Zij presenteren het onderzoek vandaag op de jaarlijkse bijeenkomst van de Society of Gynecologic Oncology.

Na het bestuderen van de gegevens van bijna 7,5 miljoen Amerikaanse patiënten concluderen de wetenschappers dat obesitas een beïnvloedbare risicofactor voor baarmoederkanker is.

Vrouwen met een BMI van 40 of meer hebben een acht keer hoger risico op de ziekte. Als deze vrouwen kiezen voor een maagband of bypass van de maag en afvallen, kan dit het risico met 71 tot 81 procent verlagen.

 

Hormoonhuishouding

Het mechanisme achter de afname heeft waarschijnlijk te maken met de hormoonhuishouding. Overtollig vetweefsel zorgt voor een hoger gehalte oestrogeen, en dat verhoogt de kans op baarmoederkanker. Het verdwijnen van dit vet zou deze balans dus weer in orde maken.

De onderzoekers stellen wel dat dit resultaat niet per se invloed hoeft te hebben op de aanbeveling van bariatrische chirurgie. Vrouwen met een dergelijk hoog BMI hebben zoveel extra gezondheidsrisico’s dat het sowieso wel zin heeft er iets aan te doen.

Die vrouw in de spiegel

IMG_20140320_102731Deze foto maakte ik afgelopen week in de spiegel van de lift op mijn werk. En ja, ik word er blij van. Van buiten word ik namelijk steeds meer de vrouw die ik me van binnen voel.

Na jarenlang worstelen met depressies en andere nare dingen was ik het vorig jaar zat en koos ik voor mezelf. Van binnen ben ik weer gezond. Van binnen ben ik weer die vrolijke vrouw die ik vroeger was. Althans, dat denk ik, haha. Van buiten was ik tot de operatie niet de vrouw die ik me van binnen voelde.

Na een gewichtsverlies van 33 kilo begin ik weer een beetje te lijken op de vrouw die ik wil zijn. Op de vrouw die ik stiekem al lang ben en ben geweest, maar die ik uit het oog ben verloren. Wat is het heerlijk om me weer mezelf te voelen. Om dat trotse gevoel weer te ervaren.

Wat is het heerlijk om te zijn.

 

Psyche

Ruim vier maanden na de operatie is het tijd om de balans op te maken.

De statistieken:

  • Ik ben 33 kilo afgevallen
  • Ik verlies mijn haar als een malle
  • Ik heb drie kledingmaten kleiner
  • Ik kan veel beter traplopen
  • Ik kan langer achter elkaar wandelen zonder last van mijn voeten of rug te krijgen
  • Ik heb een schoenmaat kleiner
  • Ik ben aldoor moe
  • Ik zie er stralender uit

Kortom: er zijn goede kanten en negatieve kanten te benoemen. Het is bizar om voor te stellen dat ik al 33 pakken suiker lichter ben. Dat ik 66 flesjes Spa die ik altijd in mijn tas had minder hoef mee te zeulen. Dat ik al drie kledingmaten kleiner draag.

In de spiegel zie ik steeds meer de vrouw die ik me van binnen voelde. Want ook al was en ben ik veel te zwaar, ik vóel me niet te zwaar. Ik voel me een slanke vrouw van 32. Een vrouw die alles wil, maar niet veel kan. Ik kan nu steeds meer, dus gaat mijn lichaam steeds meer richting de vrouw die ik in mijn hoofd ben. De vrouw die vroeger sportte als een gek, de vrouw die parachute wil springen. Gewoon, een jonge gezonde vrouw.

Het is gek om te beseffen dat ik hoe dan ook nog meer af zal gaan vallen. Dat ik gewoon zeker weet dat ik nóg gezonder zal gaan worden. Waar ik de afgelopen jaren altijd last had van een winterdepressie heb ik dit jaar totaal geen problemen gehad. Mijn daglichtlamp gebruik ik om me op te maken, niet meer als therapie haha.

Langzaamaan komt het normale leven weer terug. Ik vind mijn ritme en ik weet steeds beter waar ik wel en niet tegen kan. Waar ik nog wel heel erg aan moet wennen is het moe zijn. Continu moe. Poeh, dat is irritant zeg! Het is niet dat ik hele dagen slaap, maar meer dat ik gewoon niet echt wakker word. Gapend kom ik de dag door. Nou ja, als dat het enige is?

Haaruitval

Overmorgen is het precies vier maanden geleden dat ik ben geopereerd. Vier maanden die ontzettend snel voorbij zijn gegaan.
In die vier maanden heb ik ontzettend veel gewonnen. Ik heb meer energie (ook al ben ik moe), ik heb twee/drie kledingmaten kleiner, ik kan beter lopen, ik pas zonder problemen in een vliegtuigstoel en ik voel me gewoon goed.

Een nadeel van het snelle afvallen is haaruitval. Gelukkig heb ik goede genen én een enorme bos krullen, maar irritant is het wel. Elke ochtend haal ik hele bossen uit mijn haar tijdens het aanbrengen van gel. Ik borstel mijn haar nooit (dat is niet goed voor krullen), maar als ik mijn krullen in model breng met mijn handen moet ik voor mijn gevoel hele bossen haar weg gooien.

Gelukkig zie je er nog niks van en is de uitval maar tijdelijk, hoop ik.

Voor de mede-kiwi’s* onder ons: hoe ga jij om met haaruitval? Laat je de boel de boel of slik je bijvoorbeeld extra vitaminen? Let me know!

*Onder de mensen die een gastric bypass hebben ondergaan is de nieuwe maag beter bekend als kiwi. De mini-maag heeft namelijk de grootte van een kiwi. Stiekem vind ik het woord kiwi superirritant, maar ach… 🙂

 

Terug uit Dublin

Afgelopen vrijdag ben ik terug gekomen uit Dublin.

Wat hebben we het heerlijk gehad! Alleen de eerste dag wat regen en de overige dagen volop zon. We hebben elke dag in verschillende parken gezeten, genietend van de warme zonnestralen.

Qua eten was het soms wat behelpen, maar uiteindelijk is het helemaal goed gegaan. Oké, op die ene dumping na het eten van lamsvlees na dan. Ik had daar al eens eerder last van, maar nu weet ik zeker dat ik niet meer tegen lamsvlees kan. Jammer, maar geen man overboord gelukkig.

Waar mijn broer en zus een hoofdgerecht bestelden nam ik een voorgerecht. Zij aten van mij, ik at van hen, iedereen blij. Het enige wat ik wat beter had kunnen plannen was het drinken van water. Tijdens de wandelingen die we maakten was ik zo bezig met de mooie omgeving dat ik gewoon vergat te drinken. Gelukkig heb ik dat inmiddels weer goed gemaakt en drink ik weer volop.

Kortom: op vakantie met een mini-maag is helemaal zo gek nog niet! En ik ben eens niet aangekomen, maar afgevallen tijdens een vakantie, haha 🙂

Voor de eigenaren van een mini-maag: hoe ervaren jullie een vakantie? Moet je extra je best doen of gaat het allemaal vanzelf?

Voor het eerst op vakantie met een mini-maag

Morgen ga ik voor het eerst op mini-vakantie met mijn mini-maag. Samen met mijn broer en zus vertrek ik voor drie nachten naar Ierland, naar Dublin.

Natuurlijk heb ik er ontzettend veel zin in, maar ik vind het stiekem ook wel spannend. Thuis en op mijn werk heb ik inmiddels mijn ritme gevonden, maar hoe zal dat zijn als ik in een ander land ben? Het is geen Azië (waar ik vaak kom, dat wordt nog wat…), dus qua eten en hygiëne zal het allemaal wel mee vallen, maar toch… Ik ben gewoon benieuwd hoe het zal gaan.

Waar ik enorm, maar dan ook echt ENORM, naar uit kijk is het niet hoeven vragen naar een verlengen voor mijn riem in het vliegtuig. Dit zal de eerste keer in tijden zijn dat ik me niet kapot hoef te schamen. Ik zal niet meer huilend samen geperst in de stoel zitten. Ik zal me niet meer kl*** voelen vanwege mijn gewicht. Natuurlijk heb ik nog steeds overgewicht en ben ik er nog lang niet, ik ben al een heel eind gekomen. Eén ding is zeker: ik zal lekkerder in de vliegtuigstoel zitten dan 30 kilo geleden. Dit is trouwens ook de eerste keer dat ik me niet druk maak om welke stoelen we krijgen aangewezen. Het komt wel goed.

Wat een rust. Wat een heerlijk gevoel om zonder problemen toe te leven naar een vakantie.

Geniet van jullie week! Tot zaterdag!

Niks aan de hand!

De uitslagen van het bloedonderzoek waren om door een ringetje te halen, dus er is niks aan de hand.

Blijft natuurlijk wel de vraag waar mijn duizelingen en moeheid vandaan komen. Ik hou het voorlopig maar op het weinige eten. Ik zal me dan ook concentreren op meer proberen te eten en op meer proteïne binnen krijgen.

Daarnaast moet ik het misschien wat rustiger aan doen. Niet dat ik elke avond van huis ben, maar ik ben een bezige bij. Wat vaker relaxen, me-time inlassen, genieten van de rust. Yup, dat ga ik doen.

Gelukkig heb ik nu een weekje vakantie. Ik zou kunnen gaan relaxen, maar ik ga een paar dagen naar Dublin met broer en zus. Mijn eerste vakantie met mijn mini-maag, ik ben benieuwd hoe dat zal gaan!

Geniet van jullie weekend!

 

Bloedarmoede?

De laatste paar weken word het soms zwart voor mijn ogen als ik opsta. Tijd om even aan de bel te trekken dus. Voordat ik dat deed heb ik eerst thuis mijn bloeddruk gemeten. Die was keurig, 111/80, dus daar kan het niet aan liggen. Tijd voor zwaarder geschut, bloed laten prikken.

Zojuist heb ik gesproken met de dokter en ook zij vond het verstandig om de boel even te laten checken. Morgenochtend ga ik meteen naar het lab en vrijdag krijg ik de uitslag.

Zal mijn vermoeidheid en de duizelingen komen door bloedarmoede? Ik ben benieuwd!