Eigenlijk mag het al niet meer, iemand gelukkig nieuwjaar wensen. En toch doe ik het. Want ik hoop dat jij een fantastisch 2015 gaat hebben.
Zelf heb ik een ontzettend naar einde van 2014 mee moeten maken: mijn moeder is vlak voor kerst overleden. Ik zit nu midden in de rollercoaster die rouw heet. En met rouw, verdriet of welke emotie dan ook komt: emotie-eten.
Als dame met overgewicht (ja, ik heb nog steeds zo’n 30 kilo overgewicht) weet ik als geen ander wat het is om mijn emoties weg te eten. Ik merk het ook tijdens de afgelopen weken. Waar ik normaal helemaal geen last heb van het laten staan van zoetigheden heb ik toch vaker een koekje of een snoepje gepakt. Het zijn er niet veel, maar toch: ik heb ze wel gegeten.
Nu het echte leven weer gaat beginnen en ik weer aan het werk ga en niet meer bij mijn vader logeer merk ik dat ik weer even streng voor mezelf moet zijn. Ik wil nog een kilo of twintig afvallen, maar dat gaat niet werken als ik zo hier en daar koekjes, snoepjes en chips blijf eten. Want hoewel ik maar kleine hoeveelheden kan eten: aankomen kan ik nog steeds. Als die kleine hoeveelheden bijna alleen maar bestaan uit slecht eten is het onvermijdelijk dat de weegschaal weer een hoger cijfer aan gaat geven.
Dit nieuwe jaar zal voor mij inhouden dat ik om moet leren gaan met het immens grote verlies van mijn moeder. Mijn rots in de branding, mijn heldin. Ze is er niet meer. Ik zal niet verzanden in eindeloos verdriet wat ik weg eet op de bank. Nee, ik ga haar trots maken en laten zien (áls ze het kan zien, wat ik meer dan hoop) dat ik die 20 kilo ook af kan vallen. Dat ik aan het einde van dit jaar niet alleen terug kijk op een heftig jaar, maar ook terug kijk op een gezond, waardevol en liefdevol jaar. Liefde voor mezelf en mijn man, voor de mensen om mij heen, voor mijn broers en zus, voor mijn vriendinnen, voor mijn vader.
Ik wens jou een liefdevol en gezond 2015 en hoop dat al je dromen uit mogen komen. Behalve die droom van het winnen van de jackpot, want die droom heb ik ook en er kunnen maar een paar mensen winnen natuurlijk 🙂
Je kunt het Marije, heb vertrouwen in jezelf 🙂 Het is heel begrijpelijk dat je nu in oud gedrag vervalt, goed dat je het signaleert en er iets aan wilt en gaat doen. Je bent een kanjer! Dikke kus.
Thanks Eline! Gek hè, ik blijf een eetverslaafde, ook al kan ik niet meer zoveel eten.
Hee Marije, je hebt al zoveel bereikt afgelopen jaar en ik vind het heel naar voor je dat het zo heeft moeten aflopen. Ik weet zeker dat ze daar boven over je schouder mee kijkt en niks anders wilt dan dat het met jullie goed gaat. Zoek de kracht in jezelf om hier doorheen te komen maar neem ook voldoende tijd en rust om op de tijd terug te kijken met een lach en met een traan.
Liefs, Sanne.
Dank je wel, Sanne!
Je schrijft mooie blogs! Met plezier gelezen! Mijn moeder overleed in 2013… Troostfood heeft me niet geholpen… Vorige maand kreeg ik mijn GBP… Ze zijn vast trots op ons daarboven, dat zijn moeders sowieso
Fijn dat je het met plezier hebt gelezen! 🙂 Moeders zijn inderdaad sowieso trots. Troostfood helpt nooit inderdaad, maar de verslaving is kennelijk hardnekkig. Hoe gaat het nu met je, een maand na de operatie?
Behalve dat ik echt ontzettend moe ben gaat het echt geweldig goed! Maar ook al 12 kg kwijt in 4 weken. De dokter zegt dat de vermoeidheid daardoor komt. Ik begrijp dat van t 1 op t andere moment de energie ineens weer terug kan komen. Daar hoop ik dus op.